Antalya’nın kalbinde, güneşin bile ulaşmakta zorlandığı karanlık sokaklarda Müzeyyen, hayatın acımasız gerçekleriyle boğuşmaktadır. Yirmi yaşında olmasına rağmen, lise yıllarının gerisinde kalmış, uyuşturucu bağımlılığı, küçük suçlar ve şiddetin sarmalında boğulan genç bir kadındır. Bekir, Ebru, Hazerhan, Ferdane ve Kadir; onun tek sığınağı olan, aynı çamurda yuvarlandığı arkadaşlarıdır. Annesinin hayatındaki yokluğu ise bu karanlık tabloda eksik bir parçayı temsil etmektedir; kaypak bir ilişkinin peşinde koşan bir anne, kızının hayatına sırtını dönmüştür. Bu karmaşanın ortasına, Bolu'dan gelen Ali fırtına gibi dalar. Müzeyyen’in üvey kardeşi Ali, başarılı bir öğrenci profiliyle adeta zıt kutup gibidir. Yarıyıl tatilini ailesinden gizleyerek Antalya’ya gelir, babasının terk ettiği kız kardeşini tanımak, belki de onu bu bataklıktan kurtarmak umuduyla. Ancak Müzeyyen, bu yeni gelen yabancıya kapılarını açmaz. İsyankar ruhuna dokunduğu için Ali’yi reddeder, hatta onu tehlikeye atar. Ali'nin ısrarı ve Müzeyyen’in direnci arasında geçen zaman, beklenmedik bir bağın oluşmasına sebep olur. Ali'nin temiz kalbi ve saflığı, Müzeyyen'in donuk yüzeyinde çatlaklar oluşturur. Ancak Ali’nin bu çabaları karşılık buldukça, yavaş yavaş o da Müzeyyen'in çarpık dünyasının cazibesine kapılır. Arkadaş grubuna dahil olur, onların karanlık işlerine tanıklık eder ve katılmaya başlar. Artık o da, bu karanlığın bir parçasıdır. Bu süreç, Ali’nin sadece hayatının değil, kimliğinin de yeniden şekillenmesine neden olur. Babasının yaptığı tercih, onun hayatını derinlemesine etkiler ve bir suçluluk duygusunun filizlenmesine yol açar. Ali, kendini iki dünyanın arasında kayıp bulurken, Müzeyyen’in hayatında beklenmedik bir dönüm noktasına neden olur; bir kurtarıcı, bir arkadaş, ve aynı zamanda bir mahkûm.